پس از پیروزی انقلاب ۵۷، با اسلامی شدن قوانین و اجباری شدن حجاب، شکل و پوشش دانشجویان در دانشگاهها تغییر کرد، اما دختران و پسران ازهم جدا نشدند. اگرچه طرح جداسازی جنسیتی مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی بود، اما در زمان انقلاب فرهنگی قانونی برای جدا کردن پسرها و دخترها در دانشگاهها تصویب نشد.
طرح جداسازی جنسیتی در دانشگاه‌های کشور که از زمان دولت نهم و دهم در اهداف دولت ومجلس قرار گرفته بود،از اوایل سال ۹۰ به‌طور جدی در وزارت علوم و در میان نمایندگان مجلس مطرحو رسانه‌ای شد. تا به امروز مسئولان برخی از دانشگاه‌های معتبر نیز اعلام کرده‌اند که دستورالعمل وزارت علوم را برای تفکیک دانشجویان دختر و پسر اجرا خواهند کرد و از اجرای این طرح از سال تحصیلی ۹۰-۹۱ در دانشگاه‌هایی نظیر دانشگاه صنعتی شریف، دانشگاه امیرکبیر، دانشگاه شهید چمران و چند دانشگاه دیگر خبر داده‌اند.
دکتر رضا روستا آزاد، رئیس دانشگاه صنعتی شریف در گفت وگو با خبرگزاری مهر در تیرماه ۹۰ از شوک وارد شده به دانشجویان هنگامی که از محیط دبیرستان به دانشگاه وارد می‌شوند، گفته و یادآور شده است که به منظورعادی‌سازی محیط دانشگاه، با توجه به میزان جمعیت دختران و پسران و فضای دانشگاه، دانشجویان سال اول از این پس در کلاس‌های جداگانه می‌نشینند.
دکتر علیرضا رهایی، رئیس دانشگاه صنعتی امیرکبیر نیز با اشاره به طرح جداسازی جنسیتی در دانشگاه‌هابه خبرگزاری مهر گفته است:«چارچوبی که وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در این زمینه تعیین کرده است در دانشگاهها مطرح و هماهنگی‌های آن نیز در دستور کار قرار دارد تا زمانی که این طرح در حد وسیع اجرایی می‌شود مشکلی وجود نداشته باشد.»
همچنین احمد اکبری، رئیس دانشگاه سیستان و بلوچستان، در گفت و گو با خبرگزاری مهر، در تیرماه سال جاری در پیوند با آخرین وضعیت اجرا شدن طرح جداسازی جنسیتی تاکید کرده است که «تفکیک جنسیتی»در «برخی کلاس‌ها» و در «برخی رشته‌های الهیات و کلاس‌های معارف» در حال اجراست.
آتش و پنبه را کنار هم می‌نشانند!
به گزارش خبرآلاین، سید احمد خاتمی چندی پیش در مراسم نیمه شعبان در میان نمازگزاران قم چنین عنوان کرد: «تفکیک جنسیتی با دین سازگارتر است یا این‌که دختران یک طرف بشنیند و پسران یک طرف، بنده با عقل خودم و با ۴۰ سال تحصیل در علوم دینی این را همراه با دین نمی‌بینم، مراجع بزرگوار ناراحتند.»
این عضو مجلس خبرگان رهبری، مختلط بودن کلاس‌های دانشجویان را اشاعه فرهنگ غربی دانسته است و می‌گوید:«ما از ابتدا، دبستان، راهنمایی و دبیرستان دخترانه و پسرانه داشتیم که این خوب است اما تا می‌رسند به دانشگاه پنبه و آتش را کنار هم می‌نشانند، شما چه فلسفه‌ای می‌توانید برای این موضوع پیدا کنید جز فرهنگ غرب تحلیل دیگری دارد. برخی‌می‌گویند اگر دختر و پسر را در کلاس هم جدا کنیم در بیرون با هم خواهند بود. این چه حرفی است که برخی می‌گویند؟ اگر کاری کنیم که حداقل یک ساعت معصیت نشود، بهتر نیست؟! ایده‌آل این است که به سمت دانشگاه‌های دخترانه و پسرانه برویم، ایده ارزشمندی است و شدنی نیز هست.»
مهسا امیدوار، دانشجوی زبان و ادبیات عرب دانشگاه تهران، درباره طرح جداسازی جنسیتی می‌گوید:«هر ماه که از دانشگاه تهران و از در دانشکده به سمت داخل می‌رویم تومارها و بیانیه‌هایی را می‌بینیم که مشخص نیست به کدام گروه و تشکل وابسته است، اما با امضاهای دانشجویان پوشیده شده است؛به‌طوری که می‌خواهند نامه‌ها را عمومی جلوه دهند. این مسئله تأثر برخی دانشجویان را برمی‌انگیزد. بیانیه‌هایی ازجمله اعتراض به حجاب دانشجویان، اختلاط دانشجویان و اکنون در تایید طرح تفکیک جنسیتی. در حال حاضر می‌توان پرسید، به فرض اگر در کلاس‌های دانشگاه این طرح به اجرا برسد و با موفقیت نیز اجرا شود، آیا پیاده کردن این طرح در تمامی رابطه‌ها میان دانشجویان، در دفتر آموزش دانشکده، در حیاط دانشکده و در دفتر استاد واقعاً امکان‌پذیر است؟ این طرح تا چه حد عملی است و اصلاً تا چه حد قرار است پیش برود؟»
طرح جداسازی جنسیتی توهین به دانشجو است
سعدالله نصیری، عضو کمیسیون آموزش مجلس یکی از مخالفان این طرح است. به گزارش خبرآنلاین در بهمن ۸۹ او با بیان این‌که انجام جداسازی جنسیتی در دانشگاه ها امکان‌پذیر نیست، می‌گوید: «ما نمی‌توانیم این بحث‌ها را در شرایطی که مشکلاتی همچون کمبود اعضای هیئت علمی در دانشگاهها و مشکلاتی از این قبیل داریم مطرح کنیم. با توجه به زیرساخت‌های دانشگاهی کشور و سطح بالای شعور و فرهنگ ایرانی ـ‌اسلامی در بین دانشجویان احساس می‌کنم که بحث‌هایی در این رابطه صحیح نیست و امکان‌پذیر هم نیست چرا که نگاه‌های برون‌گرای فرهنگی همچون همین طرح تفکیک جنسیتی بیشتر توهین به دانشگاهیان کشور است.»
مصطفی خسروی، روزنامه‌نگار و فعال دانشجویی نیز در گفت‌گو با زمانه می‌گوید: «ورود به دانشگاه یک مرحله جدید از زندگی جوانان در ایران است. ما در ایران در مقاطع تحصیلی مختلف، مانند راهنمایی و دبیرستان با فضاهایی تک جنسیتی روبه‌رو هستیم، اما در دانشگاه شخصیت این جوان در فضای اجتماعی‌تری قرار می‌گیرد و با افراد، استادان دانشگاه و هم‌کلاسی‌هایی با جنس‌های مختلف برخورد می‌کند که در این زمان محیط دانشگاه به نسبت محیط آموزشی تک‌جنستیتی که تا پیش از این جوان تجربه کرده، می‌تواند روش بهتر و شاداب زندگی کردن و برداشتن تبعیض‌هایی که در سال‌های تحصیل به شکل تک جنسیتی ناخودآگاه به این جوان تحمیل شده است، را به وی بیاموزد.»
طرح‌هایی مانند طرح جداسازی جنسیتی در دانشگاه‌های ایران، طرح‌هایی تبعیض‌آمیز علیه دانشجویان و زنان است که نه تنها باعث امنیت دانشجویان نمی‌شود و به پیشرفت علمی و فرهنگی در جامعه کمکینمی‌کند، بلکه روند رشد فرهنگی را نیز به مخاطره می‌اندازد.برای درمان آسیب‌های اجتماعی باید به بررسی آسیب‌های موجود در سطح جامعه پرداخت. تفکیک و جداسازی جنسیتی در مکان‌های آموزشی نه تنهانتیجه‌ای مثبتدربرنخواهد داشت که به آسیب‌های اجتماعی موجود در کشور دامن خواهد زد.
منتشر شده در رادیو زمانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر