دیشب Beauty and the Beast رو 3D دیدیم، هم تولدی بود و هم اولین سینمای اینجا؛ هنوز هم رده‌های نوجوونی‌م با لبخند و بغض درونم قد می‌کشه منی که معلوم نیست بیست و دو ساله شدم یا بیست و سه ساله! تکنولوژی عجیبی هم است دلت می‌خواد دونه دونه شخصیت‌ها رو بغل کنی و ببوسیشون، از بس که خوبن و هنوز هم می‌شه عاشق نگاه‌های مهربون دیو شد.

...

پ.ن: ظهر روز تولد انگشت شست دست راستم موند لای در ماشین به مرحمت حواس‌پرتی آقای الف.ح.پژوه :)